Σε μια κοιλάδα πλεγμένη με ομίχλες και αρώματα, εκεί όπου η αυγή ανασαίνει μέσα από ροδώνες αιώνων, ταξίδεψα στη Βουλγαρία για να ζήσω από κοντά τη μαγική στιγμή της συλλογής του ρόδου. Το ταξίδι αυτό δεν ήταν απλώς γεωγραφικό, ήταν τελετουργικό, μια ιερή επιστροφή στην καρδιά της φύσης και στη βαθιά παράδοση της αρωματοποιίας.

Κάθε πρωινό πριν ακόμη ο ήλιος ανατείλει, περπατούσαμε ανάμεσα στα δροσερά πέταλα της Rosa Damascena, με τα χέρια και την καρδιά μας ανοιχτά. Τα ρόδα συλλέγονται μόνο την αυγή, τη στιγμή που τα έλαια του φυτού βρίσκεται ζωηρά μέσα στο άρωμα του. Είναι η στιγμή που η φύση σου ψιθυρίζει μυστικά  και σου τα εμπιστεύεται, μόνο αν σταθείς με σεβασμό και αφοσίωση.

Εκεί, στη Κοιλάδα των Ρόδων, ένιωσα ξανά τη σημασία του να είσαι απλώς παρούσα. Να παρατηρείς. Να αφουγκράζεσαι. Να τιμάς κάθε σταγόνα αιθέριου ελαίου σαν να είναι δάκρυ ιερής μνήμης.

Αυτό το ταξίδι δεν ήταν απλώς ένα στάδιο στη δημιουργία ενός νέου αρώματος. Ήταν πρωτογενής έμπνευση μια βαθιά υπενθύμιση ότι η φυσική αρωματοποιία δεν είναι μόνο τεχνική, αλλά πράξη αγάπης, μνήμης και σεβασμού.

Το ρόδο που κρατώ στα χέρια μου σήμερα, φέρει τη δροσιά εκείνων των πρωινών. Φέρει το τραγούδι της γης. Σύντομα μέσα από τις συνθέσεις μου, πρόθεση μου είναι να σας το προσφέρω σαν γέφυρα ανάμεσα σε εσάς και την ψυχή της φύσης.